ELEKTRODE EZ-8RC 2,0*300mm - 3,5/17,50kg (podobno Jadran S / Rutilen 1000S) (Cena za kg) Skip to the end of the images gallery Skip to the beginning of the images gallery
Usługi utylizacji i unieszkodliwiania odpadów CENY NETTOUtylizacja odpadówUsługaIle kosztuje?Baterie i akumulatory1,6 - 5 zł/kgLampy fluorescencyjne (świetlówki)3,5 zł/kgLampy rtęciowe9 zł/kgMagnetyczne i optyczne nośniki informacji1,6 - 5 zł/kgMateriały izolacyjne1,7 - 7 zł/kgMetale0,2 - 1,6 zł/kgOdczynniki chemiczne9,5 zł/kgOdpadowy toner drukarski1,6 - 3,6 zł/kgOdpady farb i lakierów3,6 - 9,5 zł/kgOdpady z przemysłu gumowego i produkcji gumy1,2 - 1,7 zł/kgOpakowania po aerozolach18 zł/kgOpakowania po substancjach niebezpiecznych9,5 zł/kgZużyte grzejniki olejowe2 - 2,6 zł/kgPrzyjęcie odpadów do unieszkodliwieniaUsługaIle kosztuje?Drewno153 - 361 zł/MgGleba i ziemia (w tym kamienie)1 - 261 zł/MgGruz ceglany40 - 262 zł/MgMateriały konstrukcyjne170 - 268 zł/MgMinerały (np. piasek, kamienie)5 - 262 zł/MgOdpady tytoniowe55 - 89 zł/MgOdpady z betonu oraz gruz betonowy40 - 262 zł/MgOdpady z budowy, remontu i demontażu10 - 262 zł/MgOdpady z gospodarki leśnej55 - 200 zł/MgOdpady z innych materiałów ceramicznych12 - 101 zł/MgOdpady z remontów i przebudowy dróg217 - 268 zł/MgOdzież170 - 217 zł/MgOpakowania wielomateriałowe120 - 217 zł/MgOpakowania z drewna1 - 120 zł/MgOpakowania z metali1 - 120 zł/MgOpakowania z papieru i tektury1 - 120 zł/MgOpakowania z tekstyliów150 - 217 zł/MgOpakowania z tworzyw sztucznych1 - 120 zł/MgOpakowania ze szkła1 - 120 zł/MgPapier i tektura1 - 55 zł/MgSzkło1 - 142 zł/MgTekstylia217 zł/MgTrociny, wióry, ścinki55 - 170 zł/MgTworzywa sztuczne170 - 280 zł/MgUstabilizowane komunalne osady ściekowe85 - 300 zł/MgUsunięte tynki, tapety, okleiny70 - 268 zł/MgZawartość piaskowników170 - 304 zł/MgZmieszane odpady betonu, gruzu ceglanego40 - 262 zł/MgZmieszane odpady opakowaniowe212 - 319 zł/MgZmieszane odpady z budowy, remontów184 - 300 zł/MgZużyte opony217 - 600 zł/Mg Ceny na podstawie: Wałbrzych, Rypin, Białystok, Konin, WieluńOstatnia aktualizacja: lipiec 2012 r. do góry ↑
Stężenie rtęci w środowisku przyrodniczym jest obecnie dwu-trzykrotnie wyższe w stosunku do okresu przed rozwojem przemysłowym. Trzy gałęzie przemysłu: produkcja chloru metodą rtęciową, produkcja cementu oraz spalanie węgla są głównym źródłem większości emisji rtęci do powietrza. Rtęć jest naturalnym składnikiem węgla. Masowe spalanie węgla kamiennego i brunatnego w
Rtęć (symbol – Hg) jest pierwiastkiem chemicznym, metalem, leżącym w VI okresie i XII grupie pobocznej układu okresowego, należy więc do grupy metali przejściowych (bloku d). Jest jedynym metalem, który w warunkach standardowych występuje w ciekłym stanie skupienia. Symbol Hg Nazwa w jęz. angielskim mercury Nazwa w jęz. łacińskim hydrargyrum Stan skupienia (w warunkach standardowych) ciekły Charakter chemiczny metal Liczba atomowa 80 Masa atomowa [u] 200,592(3) Numer grupy, okres, blok energetyczny XII, VI, d Stopnie utlenienia −II, I, II Konfiguracja elektronowa uproszczona [Xe]4f145d106s2 Zapełnienie powłok elektronowych 2, 8, 18, 32, 18, 2 Elektroujemność wg Paulinga 2,00 Temperatura topnienia [ºC] -38,83 Temperatura wrzenia [ºC] 357 Ciepło właściwe [J/(kg•K)] 140 Gęstość [kg/m3] 13534 Odkrycie Historia wykorzystywania rtęci przez człowieka jest dość długa. Najstarsze znalezisko datuje się na 1500 r. i pochodzi z egipskich piramid. Na Dalekim Wschodzie tj. w Chinach i Tybecie rtęć była stosowana w medycynie do leczenia złamań i wydłużania życia, a Grecy, Rzymianie i Egipcjanie stosowali ją w maściach i kosmetykach. Alchemia uznawała rtęć za pierwotną materię, z której wywodzą się wszystkie pozostałe metale. Po raz pierwszy rtęć została zakwalifikowana do pierwiastków przez francuskiego fizyka i chemika Antoine Laurent de Lavoisier w 1789 r. Występowanie Rtęć jest bardzo rzadkim pierwiastkiem. Stanowi ok. 0,08 ppm skorupy ziemskiej. Nie ma ona zdolności do mieszania się z molekułami, stanowiącymi większość skał i minerałów, dlatego jej zawartość w rudach jest mocno skoncentrowana (od 0,1 do 2,5%). Minerałami, w których występuje rtęć, są cynober (HgS), kalomel (Hg2Cl2) i rtęć rodzima (Hg). Sole rtęci są związkami nietrwałymi, co sprawia, że jej jony mogą przenikać do atmosfery oraz wód powierzchniowych. Co więcej, rtęć ma zdolność do tworzenia związków metaloorganicznych, przez co może kumulować się w biosferze. Otrzymywanie Przemysłowo rtęć jest pozyskiwana z cynobru przez podgrzewanie go w tlenowej atmosferze. Proces przebiega dwuetapowo: 2HgS + 3O2 → 2HgO + 2SO2↑ 2HgO → 2Hg↑ + O2↑ Rtęć można uzyskać również przez ogrzewanie minerału w obecności reduktora np. żelaza: HgS + Fe → Hg↑ + FeS Na mniejszą skalę rtęć można również pozyskać przez ogrzewanie jej tlenku. Właściwości fizyko-chemiczne Rtęć w warunkach standardowych (tj. temp. - 273,15K, ciśnienie - 105Pa) ma postać srebrzysto szarej cieczy o gęstości 13534kg/m3. Jej temperatura topnienia wynosi -38,83ºC a wrzenia 357ºC i są to najniższe wartości wśród metali. Twardość rtęci wg skali Mohsa wynosi 1,5. Rtęć jest słabym przewodnikiem ciepła, natomiast dobrze przewodzi elektryczność. Rtęć jest również niezwykle lotna, co zawdzięcza charakterystycznej konfiguracji elektronowej, silnie opierającej się oddaniu elektronu z powłoki walencyjnej. Bardzo podobnie zachowują się gazy szlachetne, które jak rtęć, tworzą słabe wiązania i topią się w niskich temperaturach. Rtęć reaguje tylko z kwasami utleniającym tj. kwasem azotowym(V), stężonym kwasem siarkowym(VI) czy wodą królewską. W wyniku tych reakcji powstają kolejno azotan, siarczan oraz chlorek rtęci. Rtęć reaguje również z siarkowodorem obecnym w atmosferze. Rtęć ma zdolność do tworzenia amalgamatów tzn. stopów z innymi metalami (nazywanych również ortęcią). Amalgamaty powstają przez rozpuszczenie się metali w rtęci w warunkach normalnych. Rtęć nie tworzy amalgamatów z żelazem, platyną, wolframem i molibdenem. Zastosowanie i znaczenie Rtęć znalazła zastosowanie w budowie termometrów, manometrów czy barometrów, jednak ze względu na jej toksyczne właściwości odchodzi się od tego. Rtęć jest stosowana do wydobywania metal szlachetnych jak złoto i srebro. Wykorzystuje się do tego amalgamujące właściwości rtęci. Rtęć jest stosowana również do produkcji materiałów wybuchowych, lamp rtęciowych, świetlówek i elektrolizy litowców. Rtęć jest substancją bardzo toksyczną. Uszkadza błony biologiczne oraz ma zdolność wiązania się z białkami, co zaburza wiele procesów metabolicznych. Jej pary mogą zostać wchłonięte przez drogi oddechowe, wniknąć do krwi i dalej do mózgu. Rtęć przenika również przez łożysko, co czyni ją niebezpieczną dla płodu. Rtęć jest tylko częściowo wydalana z moczem przez nerki, w których się kumuluje. Izotopy Rtęć posiada 11 izotopów z masami atomowymi od 194 do 204u. Siedem izotopów jest stabilnych – 196Hg, 198Hg, 199Hg, 200Hg, 201Hg, 202Hg, 204Hg, Najbardziej rozpowszechnionym izotopem jest 202Hg (stanowi 29,86% tego pierwiastka w przyrodzie). Związki Rtęć w związkach występuje głównie na I i II stopniu utlenienia. Chlorek rtęci(I) (Hg2Cl2, inna nazwa to kalomel) jest stabilną solą rtęci. Swoją stabilność zawdzięcza obecności wiązania Hg-Hg (wzór strukturalny kalomelu to Cl-Hg-Hg-Cl). Jest środkiem antyseptycznym, służy do zwalczania grzybów, owadów i chwastów. Jest stosowany do wyrobu elektrod kalomelowych. Pod wpływem światła i wysokiej temperatury ulega dysproporcjonowaniu: Hg2Cl2 ⇌ Hg + HgCl2 Chlorek rtęci(II) potocznie nazywany sublimatem, jest stosowany jako katalizator w syntezie organicznej oraz środek dezynfekujący (w bardzo małym stężeniu ok. 0,1%). Otrzymywany jest przez reakcję tlenku rtęci(II) z kwasem solnym: HgO + 2HCl → HgCl2 + H2O Ciekawym związkiem jest piorunian rtęci (Hg(CNO)2) nazywany również rtęcią piorunującą. Jest wykorzystywany jako materiał wybuchowy – detonuje w temperaturze powyżej 100ºC. Powstaje na drodze reakcji azotanu rtęci(II) i kwasu azotowego z etanolem. Rtęć ma również zdolność do tworzenia związków metaloorganicznych. Sole rtęci(II) potrafią reagować z pierścieniami aromatycznymi związków organicznych. Związki rtęcioorganiczne mają zazwyczaj wzór w postaci HgR2 (substancje lotne) lub HgRX (ciała stałe), gdzie R jest grupą węglowodorową a X pierwiastkiem halogenku. Związki te nie reagują z wodą. Metylortęć ([CH3Hg]+) jest uznawana za najbardziej toksyczną formę rtęci.
Rutek Skąd się bierze rtęć odc#5https://www.facebook.com/Pawe%C5%82-Nico-Baranowski-Kaskader-filmowy-Actor-Stuntman-121534191195398/https://www.instagram.c Chociaż termometry rtęciowe, w związku z wprowadzonym zakazem sprzedaży, od jakiegoś czasu nie są dostępne na polskim rynku, zdarza się, że są dalej spotykane w wielu domowych apteczkach. Zawarta w nich rtęć jest pierwiastkiem chemicznym wykazującym szereg właściwości, co sprawia, że znajduje liczne zastosowania w przemyśle i nie tylko. Poza interesującymi cechami, rtęć ma ogromną wadę – jest to pierwiastek szkodliwy dla zdrowia człowieka. Czy rtęć jest groźna? Rtęć jest pierwiastkiem zaliczanym do grupy metali, jest to jednak metal nietypowy, który w temperaturze pokojowej występuje w formie ciekłej. Wyróżniamy rtęć w formie elementarnej, nieorganicznej i organicznej. W środowisku pierwiastek ten spotkać można na przykład w glebie i wodzie. W przemyśle wykorzystywana jest między innymi w urządzeniach pomiarowych, w procesach wydobycia metali szlachetnych, takich jak srebro czy złoto, w produkcji materiałów wybuchowych, a także wytwarzaniu amalgamatów i innych związków. W termometrach lekarskich używana była rtęć metaliczna w ilości około 1 grama. Rtęć nie pełni funkcji metabolicznych w organizmach żywych, jednak po dostaniu się do nich łatwo ulega kumulacji i wykazuje działania toksyczne. Do organizmu dostaje się najczęściej drogą wziewną w postaci pary lub drogą pokarmową. Ostre zatrucie wziewne przebiega pod postacią ostrego uszkodzenia płuc, błon śluzowych dróg oddechowych i jamy ustnej. Zatrucie to może prowadzić do niewydolności oddechowej. Rtęć, która dostaje się w ten sposób do organizmu ulega kumulacji w niektórych narządach, na przykład nerkach, powodując ich uszkodzenie. Dostaje się również w pewnej ilości do mózgu i jego struktur, a u kobiet ciężarnych może pokonać barierę łożyskową i wpływać na rozwój płodu. W zatruciach pokarmowych pierwotne objawy dotyczą uszkodzenia błon śluzowych przewodu pokarmowego, jednak związki rtęci mogą wchłaniać się do krwiobiegu i powodować ogólnoustrojowe działanie toksyczne. Zatrucia przewlekłe wiążą się z ekspozycją na niewielkie ilości rtęci. Obserwuje się w tym przypadku bóle głowy, zaburzenia chodu, drżenia kończyn, osłabienie pamięci, niewydolność nerek i inne objawy. Najwyższą toksycznością cechują się związki organiczne rtęci. Maksymalna dopuszczalna zawartość rtęci w organizmie człowieka wynosi do 0,4 mg na każdy kilogram masy ciała, a za dawkę śmiertelną uznaje się od 0,2 do 0,4 g rtęci całkowitej. Co zrobić, gdy rozbije się termometr rtęciowy? Użytkowanie nieuszkodzonego termometru rtęciowego nie stwarza zagrożenia zdrowotnego. Powstaje ono dopiero w sytuacji rozbicia zbiorniczka zawierającego rtęć metaliczną i jej wydostania się na zewnątrz. Rtęć w temperaturze pokojowej z postaci ciekłej stopniowo przechodzi w postać par rtęci, które to mogą dostać się do organizmu drogą wziewną i wywrzeć na niego szkodliwe działanie. W przypadku rozbicia termometru należy w jak najkrótszym czasie, z zachowaniem szczególnej dokładności, zebrać kuleczki rtęci, które zostały z niego uwolnione. Koniecznie też trzeba sprawdzić, czy rtęć nie pozostała w miejscach trudno dostępnych dla naszego wzroku, np. pod meblami. Pamiętaj, by przed przystąpieniem do zbierania rozbitego termometru założyć rękawiczki ochronne i wywietrzyć pomieszczenie. Jak najlepiej zbierać rozbitą rtęć? Aby w sposób najbezpieczniejszy pozbierać rtęć, użyj kawałka tektury lub papieru, którym na szufelkę będziesz starać się zebrać wszystkie jej drobinki i elementy szklane. Następnie umieść je w szklanym zamykanym naczyniu wypełnionym zimną wodą. W przypadku, gdy drobinki rtęci rozsypią się na dywan lub wykładzinę – nie używaj odkurzacza. Mogłoby to spowodować szybsze rozprzestrzenianie się lotnych oparów rtęci w pomieszczeniu. Większe kawałki rtęci zbierz podobnie jak zostało to opisane wyżej. Natomiast na małe drobinki, które są trudne w usunięciu, rozsyp sproszkowaną siarkę, przykryj dane miejsce papierem i pozostaw tak zabezpieczoną rtęć na kilka godzin. Dopiero tak zneutralizowaną rtęć można odkurzyć z dywanu. Dywan można także poddać specjalistycznemu czyszczeniu chemicznemu, ale należy wcześniej zebrać widoczne kuleczki rtęci, np. przy pomocy pipety (zakraplacza). Do zneutralizowania rtęci nie używaj środków anionowych i chloru, które służą w domu np. do sprzątania łazienki. Środki te mogą zareagować z rtęcią, tworząc toksyczne opary. Gdzie wyrzucić termometr rtęciowy? Rtęci nie można wyrzucać do śmieci komunalnych. Procesem utylizacji środków niebezpiecznych zajmują się wyspecjalizowane przedsiębiorstwa. Aby dowiedzieć się, gdzie w okolicy znajduje się takie miejsce, skontaktuj się z Powiatową Stacją Sanitarno-Epidemiologiczną. Możesz także udać się do apteki i zapytać, gdzie możesz oddać rozbity albo nieużywany termometr rtęciowy. Jak długo paruje rtęć z termometru? Tempo parowania rtęci jest uzależnione od temperatury, objętości kropli, powierzchni cieczy kontaktującej się z powietrzem, ruchów powietrza i wielu innych czynników. Trudno zatem określić dokładny czas parowania rtęci z rozbitego termometru. Aby zmniejszyć ryzyko zatrucia, należy dokładnie zebrać kuleczki metalu, a co najważniejsze porządnie przewietrzyć pomieszczenie. Najwyższe dopuszczalne stężenie rtęci wynosi 0,05 mg na 1 metr sześcienny powietrza. Czy rtęć z termometru może zaszkodzić lub nawet zabić? Rtęć jest bez wątpienia substancją wykazującą działanie toksyczne na organizm ludzki. Metal po wydostaniu się z termometru może być dla człowieka groźny, gdy dostanie się do organizmu. Termometr rtęciowy należy trzymać dobrze ukryty przed dziećmi, a najlepiej jest zamienić go na bezpieczny termometr, np. również:Jak zmierzyć temperaturę u niemowlaka i małego dziecka? Jaki smak ma rtęć? Jest bez zapachu. Nie polecam wąchać rtęci zważając na to, że potrafi całkowicie osłabić zmysł węchu i co za tym idzie, później także słuchu. Rtęć jest jednym z zabójczych dla człowieka pierwiastków, dlatego zapachu nie zbadamy i przystaje się, że jest bez zapachu. Nasza strona internetowa stosuje pliki cookies w celu zapewnienia Ci maksymalnego komfortu podczas przeglądania serwisu i korzystania z usług. Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na używanie cookie, zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. W każdej chwili możesz zmienić ustawienia przeglądarki decydujące o ich użyciu. Główna strona Awaryjne zestawy Zestaw zbierajacy rtęć Kod: KIT502 - Zestaw do zbierania rtęci – mały • zestaw służy do zbierania i deaktywacji małych ilości rozlanej rtęci • rtęć należy zebrać za pomocą amalgamu • zestaw służy do zbierania rtęci ze stałych powierzchni • wymiary opakowania: średnica 350 mm, wys. 300 mm Skład: 1 szt. pojemnik ze sproszkowaną siarką 500 g 3 szt. pojemnik do zbierania i składowania rtęci metalicznej 1 szt. odsącznik do zbierania i składowania rtęci 1 szt. łopatka 1 szt. zmiotka 4 szt. worek na niebezpieczny odpad 1 szt. mała łopatka 1 szt. ścierka 1 szt. opakowanie + instrukcja użycia bez koloru Kolor Waga [kg] str. Produkty w zestawie Sorbenty Awaryjne zestawy Czyszczące ścierki i stojaki Opakowania na niebezpieczne ciecze Kosze, pojemniki, zgniatarki Maty Techniczne środki Taśmy, znakowanie, bariery ochronne Akcesoria do magazynowania Wyposażenie samochodów (ADR) Robocze środki ochronne Produkty specjalne Zapory wodne i przegrody Znaki Zapytanie wyślij zapytanie .